De Kerk van Saint Martin
De tussen 1650 en 1750 herbouwde en uitgebreide kerk van Saint Martin is een voor de Tarentaise streek typische kerk en herbergt prachtige Barokkunst achter de sobere voorgevel. Aarzel dus niet om binnen te stappen om deze culturele rijkdom te bewonderen.
Aan de buitenzijde bestaat het enige decor uit een houten poort met daar boven een nis waarin een beeld van Sint-Maarten te zien is, gehuld in het ambtskleed van de bisschop van Tours. Aan de binnenzijde, heeft de hoofdretabel, dat vervaardigd werd in het laatste kwart van de zeventiende eeuw door de beeldhouwers Jacques-Antoine Todesco en Guillaume Moulin, zijn oorspronkelijke homogeniteit behouden. Het bevat 3 schilderijen: in het midden Sint-Maarten te paard die zijn mantel deelt en aan weerskanten Sint-Sebastiaan en Sint-Jozef. Hierboven bevindt zich, in een door twee pilasters en twee gedraaide zuilen gevormd kader, een reliëfschilderij dat de Hemelvaart van, door vier engelen gedragen, Maria uitbeeldt.
Het altaar van de hoofdretabel is bekleed met leer uit Cordoba. Boven aan de rechter zijbeuk, kunt u de retabel van de rozenkrans zien, met de Heilige Maagd die een rozenkrans aan Sint-Dominicus aanreikt, voorzien van vijftien kleine medaillons met de geheimen van het Rozenkransgebed. Aan de bovenzijde van de retabel van de linker zijbeuk zien we een afbeelding van de Gelukzalige Paulus, uit 1763. Deze bedevaartganger uit Spanje is, naar men zegt, in januari 1721 van uitputting gestorven in de nabijheid van het meer Le Lou, tijdens de doorsteek van de Alpen op weg naar Rome. Zijn lichaam werd gevonden na het smelten van de sneeuw en was wonderlijk genoeg helemaal ongeschonden waardoor hij de status van Gelukzalige kreeg. Hij ligt begraven onder het altaar van de kerk.
Het gewelf is versierd met muurschilderingen, met in het midden de vier Evangelisten. Dankzij de polychromie, de vergulde versieringen, de overvloedige decors en de talloze details, bood de Alpijnse barokkunst de gelovigen een uitleg in beeld over de religieuze geschiedenis, gericht op het versterken van hun geloof. Het was voor de uiterst katholieke streek van Savoie tevens een manier om dankzij deze religieuze pracht stand te houden tegen de soberheid van het calvinisme.